Genie Of The Lamp: Το άγριο παιδί που πέρασε 14 χρόνια κλειδωμένο σε ένα δωμάτιο

Τελευταίες έκτακτες ειδήσεις Genie Of The Lamp: Το Feral Child που πέρασε 14 χρόνια κλειδωμένο σε δωμάτιο στην Fabiosa

Όλοι έχουμε δει τέτοια κινηματογραφικά αριστουργήματα όπως και Το βιβλίο της Ζούγκλας και Ταρζάν . Αυτές είναι απίστευτες ταινίες για ανθρώπους των οποίων η ζωή έχει γίνει φαινόμενο της επιστήμης και της κοινωνίας. Παραδόξως, αυτή ήταν ακριβώς η ίδια εμπειρία που συνέβη στον Τζίνι - το ψευδώνυμο για το ανώνυμο κορίτσι , σχετίζεται με ένα τζίνι που απελευθερώνεται από μια λάμπα. Πέρασε σχεδόν 14 χρόνια σε ένα κλειδωμένο δωμάτιο, σε απόλυτη απομόνωση από οποιαδήποτε επαφή με ανθρώπους. Ωστόσο, αυτή τη φορά, κλουβίταν εκεί όχι από ζώα, αλλά από τον πατέρα της.

Βιβλιοθήκη UCLA [Δημόσιος τομέας], μέσω Wikimedia Commons

Οι γονείς της Genie Irene Oglesby και ο Clark Wiley είχαν τέσσερα παιδιά, δύο από τα οποία πέθαναν λόγω ανεξήγητων περιστάσεων. Σε 14 μήνες, η κοπέλα διαγνώστηκε με οξεία πνευμονία και ο πατέρας της την κλειδώθηκε σε ένα μικρό δωμάτιο χωρίς έπιπλα και παιχνίδια.

Παρεμπιπτόντως, ο Clark Wiley ήταν τύραννος για όλους στο σπίτι του - τόσο η γυναίκα του όσο και ο γιος του John μπορούσαν να ψιθυρίσουν μόνο επειδή δεν του άρεσε ο θόρυβος. Ο Τζον πήγε στο σχολείο, αλλά ο πατέρας του τον χτύπησε τακτικά, οπότε γρήγορα έφυγε από το σπίτι.

Καθαρή θέση της Ντενίζ Ρίτσαρντς

Η Τζίνι τροφοδοτήθηκε με βρεφική φόρμουλα για ολόκληρη τη ζωή της, έπαιξε με άδειες μπομπίνες σε μια σκοτεινή ντουλάπα και τιμωρήθηκε για την προσπάθεια να μιλήσει. Επομένως, το 1970, όταν η μητέρα του κοριτσιού, η Ειρήνη, άφησε τον άντρα και την κόρη της και στράφηκε στο Τμήμα Κοινωνικών Υπηρεσιών, οι γιατροί βρήκαν έναν έφηβο σε άγρια ​​κατάσταση.

Το μυστικό του άγριου παιδιού (1994) / WGBH-τηλεόραση

Τζένιφερ Γκραντ και Ντυάν κανον

Η Τζίνι γρατζουνίστηκε, έσκυψε και περπάτησε σαν κουνέλι. Το 13χρονο κορίτσι δεν μίλησε καθόλου και ζύγιζε 60 λίβρες, ύψους μόλις 4 πόδια 6 ιντσών.

WGBH Boston [Δημόσιος τομέας], μέσω Wikimedia Commons

Το δικαστήριο κατηγορούσε τους γονείς της Τζίνι για κακοποίηση παιδιών. Ο Clark Wiley πυροβολήθηκε λίγο πριν τη δίκη και η ζωή του κοριτσιού μετατράπηκε σε τακτική ανταλλαγή κηδεμόνων που ήθελαν να γίνουν δημοφιλείς με τη βοήθειά της. Σύντομα, η καθηγήτρια γλωσσολογίας Susan Curtiss άρχισε να συνεργάζεται με την Genie. «Γοητεύτηκε το κορίτσι με την ομορφιά της», της έμαθε να μιλάει και τη βοήθησε με την περαιτέρω ανάπτυξη. Λίγα χρόνια μετά την κυκλοφορία, μπορούσε ήδη να συνδέσει ξεχωριστές λέξεις.

Οι επακόλουθες μελέτες των ψυχιάτρων έδειξαν ότι η λειτουργία της ομιλίας και της επικοινωνίας του κοριτσιού πραγματοποιήθηκε μόνο από το δεξί ημισφαίριο αντί για τα δύο. Αυτό σημαίνει ότι η συνεκτική ομιλία, η οποία θα έπρεπε να είχε ενσταλάξει στην παιδική ηλικία, ήταν σοβαρά ατροφία. Ευτυχώς, κανείς δεν την θεωρούσε διανοητικά καθυστερημένη.

μέσω GIPHY

Το 1974, η χρηματοδότηση για το φαινόμενο της Τζίνι σταμάτησε. Το 1979, προσβεβλημένος κατά την εκτίμηση της κόρης της ως «άγριου» παιδιού, η Ειρήνη υπέβαλε αγωγή εναντίον γιατρών για την αποκάλυψη προσωπικών πληροφοριών για τη Τζίνι και κέρδισε την υπόθεση. Ο δικηγόρος υπολόγισε ότι η ζημιά που προκλήθηκε στην οικογένεια ήταν 500.000 $.

Τώρα η Τζίνι είναι 62 ετών και ζει σε νοσοκομείο ενηλίκων. Το 2008, ο αδελφός John Wiley μοιράστηκε τις αναμνήσεις του σχετικά με τον εφιάλτη της παιδικής του ηλικίας και είπε ότι η μητέρα τους και η Τζίνι ήταν σχεδόν τυφλοί και διανοητικά άρρωστοι.

Σχέσεις άκρων καρκίνου διδύμων

Το πιστοποιητικό γέννησης της πατρικής γιαγιάς της Τζέιν Πέρλ Μάρτιν, ο οποίος έτρεξε ένα πορνείο και τελικά χτυπήθηκε από ένα αυτοκίνητο ενώ περπατούσε με τον Τζον, υποκινώντας την παραληρητική οργή του Κλαρκ Ουίλι.

Άγνωστος συντάκτης [Δημόσιος τομέας], μέσω Wikimedia Commons

Πριν από 50 χρόνια, υπάρχουν πολλές δηλώσεις που ισχυρίζονται ότι η προσεκτική προσοχή σε ένα ευνοϊκό περιβάλλον, θα μπορούσε να έχει αποκαταστήσει την Τζίνι σε μια φυσιολογική ζωή. Πολλές δοκιμές, μελέτες και πειράματα δεν οδήγησαν σε κανένα αποτέλεσμα.

Τα θύματα κακοποίησης συχνά φοβούνται να επικοινωνήσουν με τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου και τις υπηρεσίες κηδεμονίας λόγω του φόβου της δίωξης. Περιμένουν επίσης ότι ο κακοποιός τους θα αλλάξει προς το καλύτερο. Ωστόσο, δεν πρέπει να είναι έτσι. Τόσο τα θύματα όσο και οι μάρτυρες κακομεταχείρισης πρέπει να αναφέρουν την κατάσταση στις αρμόδιες αρχές το συντομότερο δυνατό. Σας άφησε η ιστορία της Τζίνι; Μοιραστείτε τις σκέψεις σας στα σχόλια.